Bronsttijd

Onlangs hadden we met Natuurfocus een clubdag in het Nationaal Park de Hoge Veluwe. 1 van de doelen was om de bronst te fotograferen.

Het zijn meestal de mannetjesdieren die moeten concurreren om een vrouwtje. Het vrouwtje kan immers maar één keer in een bepaalde periode zwanger worden en ze moet dus selectief zijn. Daarom moet een mannetje het onderste uit de kan halen om te bewijzen dat juist hij beste keus is om mee te paren. Mannetjes van solitair levende dieren zetten geursporen uit of proberen met lokroepen de aandacht van wijfjes te trekken. Het 'burlen' van edelherten is hier een voorbeeld van.



Vrouwtjes zetten ook geursporen uit. Soms nodigen wijfjes mannetjes uit door een soort voorspel. Dit kan spel zijn, een (speelse) achtervolging of een ritueel gevecht. De daadwerkelijke paring laat het vrouwtje pas toe als zij daar lichamelijk helemaal klaar voor is. Veranderingen in uiterlijk komen ook voor bij bronstige wijfjes.



De gevechten tussen concurrerende mannetjes zijn meestal niet ernstig, een mannetjeshert zal in een dergelijk gevecht zijn gewei bijvoorbeeld niet op de flank van zijn rivaal richten. Het gevecht dient immers om te kunnen paren en niet om te doden. Dit is een voorbeeld van het zogenaamde 'ritueel vechten'. Als een mannetje succesvol is in een gevecht laat hij zien dat hij de sterkste is en dus sterk nageslacht kan verwekken. Meestal zal een vrouwtje hem dan uitkiezen maar dit gebeurt niet altijd. Jongere mannetjes zullen het dominante dier soms uitdagen maar ze zullen het meestal tegen hem afleggen.

Dit ritueel is nu goed te volgen in het Nationaal Park. Het blijft boeiend om dit te zien.

macro

Alweer een aantal weken geleden dat ik 's morgens met een collega fotograaf, Tom Kruissink, op pad ben geweest wat macrowerk te doen. 5.30 uur waren we op de plek van bestemming, de zon begon net op te komen.


Het was een fantastische ochtend, lekker fris, veel dauw, mooi licht, dus wat wilden we nog meer.
Tom is een expert op het gebied van macrowerk, waardoor we al snel een aantal onderwerpen voor de lens hadden. Terwijl we ons fanatiek met de kleine beestjes bezighielden, ontdekten we een reekalf dat z'n moeder kwijt was.




Doordat het kalfje aan het zoeken was en wij ons erg stil hielden, kwam het gestaag onze kant uit lopen. Bijna was het zo dichtbij dat we met onze macrolens leuke plaatjes hadden kunnen maken, toen hij zich bedacht en weer terugliep. Helaas dus geen foto's hiervan, maar erg genoten van het moment.







Wij hebben daarna nog diverse vlinders, libellen en juffers mogen bewonderen en vastleggen. Na twee uurtjes stond dr zon aan de hemel en was de temperatuur opgelopen. Hierdoor was de dauw op de fladdelaars verdwenen, zodat voor ons weinig mogelijkheden overbleven.



Zelf was ik zeer blij met de foto's van de Sint-jansvlinder, die had ik al een tijdje op m'n verlanglijstje staan.

Adder memories

De adder (Vipera berus) is een giftige slang die behoort tot de familie adders (Viperidae). De slang wordt ook wel gewone adder, Europese adder of moerasadder genoemd en komt voor in vrijwel geheel Europa en in delen van Azië. De adder is de enige giftige slang die voorkomt in België en Nederland.



De adder wordt ongeveer 50 tot 70 centimeter lang en is te herkennen aan de koperbruine tot rode ogen met verticale pupil, de wat uitstekende schub boven het oog en het zigzagpatroon op de rug. De giftigheid wordt vaak overschat, de adder is lang niet zo gevaarlijk als bijvoorbeeld de mamba's, de cobra's of de meer verwante ratelslangen. De beet van de adder kan wel gevaarlijk zijn voor de mens maar hoewel jaarlijks tientallen adderbeten worden geregistreerd zijn fatale gevallen uiterst zeldzaam.



De adder heeft een groot verspreidingsgebied en komt soms algemeen voor, hierdoor kan het dier goed worden onderzocht en is er veel bekend over de biologie en de levenswijze. De adder is eierlevendbarend, de jongen komen levend ter wereld. Op het menu staan voornamelijk gewervelde dieren, de adder staat daardoor hoog in de voedselketen maar heeft ook veel vijanden zoals zoogdieren en vogels. De adder is een belangrijke verdelger van plaagdieren als konijnen en muizen.



In april van dit jaar was ik in de gelukkige omstandigheid voor het eerst deze fraaie dieren te fotograferen. De locatie was in van de vele venen hier in Twente. Gelukkig konden we een exemplaar vinden dat mooi vrij lag, waardoor we met een paar fraaie foto's weer naar huis konden.