2010: Jaar van het Wild Zwijn

De Zoogdiervereniging roept 2010 uit tot 'Jaar van het Wild Zwijn'. Het wild zwijn volgt de egel op en is gekozen omdat het dier wel wat positieve aandacht kan gebruiken. Het wild zwijn is zowel ecologisch als economisch gezien van grote waarde. Het wroetgedrag zorgt voor open plekken in de bosbodem en is daardoor gunstig voor de biodiversiteit. Daarnaast maken zwijnen, net als andere grote zoogdieren, een bezoek aan de natuur interessanter. De Zoogdiervereniging wil zich in het Jaar van het Wild Zwijn inzetten voor een meer genuanceerd en op wetenschappelijke kennis gebaseerd beeld van de wilde zwijnen.

Deze imposante dieren worden echter niet overal met open armen ontvangen. Ze kunnen ook tot overlast leiden door vraatschade en hun aanwezigheid vormt een vergrote kans op aanrijdingen). Maar door gebruik te maken van ecologische kennis over wilde zwijnen is het verkeersrisico te beperken en kunnen mens en wild zwijn prima samenleven in grote delen van Nederland.



Momenteel is het wild zwijn alleen welkom in de huidige officiële leefgebieden - de Veluwe en de Meinweg - maar de discussie loopt of zijn leefgebied niet mag worden uitgebreid. De wilde zwijnen hebben zelf alvast een voorschot genomen op de discussie en worden op diverse plaatsen gezien waar ze officieel niet "mogen" zijn, bijvoorbeeld in het Rijk van Nijmegen bij Groesbeek, in delen van Noord-Brabant en Overijssel.

Tijdens het Jaar van het Wild Zwijn wil de Zoogdiervereniging een 'kansenkaart' ontwikkelen, waarop de gebieden in Nederland staan waar het wild zwijn zou kunnen voorkomen, gebaseerd op geschikt leefgebied en een beperkte 'overlast'. Het is de bedoeling dat deze kansenkaart gezamenlijk met een boek over de ecologie van wilde zwijnen wordt gepresenteerd op een symposium in het najaar van 2010. Informatie hierover en over de andere activiteiten in het kader van het Jaar van het Wild Zwijn volgen in de loop van 2010.

boomkikkers

Afgelopen 2 en een halve week op een camping in Frankrijk in de Dordogne vertoefd. Mijn equipment uiteraard wel meegenomen, maar er vanuit gegaan dat ik vaker met kids aan het zwembad lag dan met camera in de bosjes.



De tweede dag toch de camping verkent, want je wilt toch weten waar je een stokbrood en een krant kunt kopen, maar ook even langs de vijvers gelopen die op het terrein van de camping aanwezig waren. Daar zag ik tot mijn verbazing in een struik grote krabbenscheer een grote hoeveelheid boomkikkers, die heerlijk op de brede bladeren aan het zonnen waren.






Uiteraard hou je dan de camera niet meer in de tas en ben dan ook geregeld naar de plek teruggegaan. 's Morgens, 's middags en 's avonds gekeken, want in Frankrijk is de temperatuur voor de kikkers hoog genoeg om de gehele dag actief te zijn.














De kikkers waren erg actief, want als ik alleen al in de buurt kwam, sprongen ze meestal "het diepe" in en moest ik een familielid opzoeken. Dus heel voorzichtig te werk, tijd en plek voor het opstellen van het statief was er niet. Alle plaatjes dan maar uit de hand, meestal ook nog met met flitser, maar omdat er genoeg kikkers waren en ik de tijd wel had toch een paar mooie plaatjes kunnen maken.

Record aantal broedende lepelaars op Texel

In De Geul op Texel broeden meer lepelaars dan ooit. In 2010 breekt Texel het derde record op rij. De grootste kolonie is te vinden in De Geul in Nationaal Park Duinen van Texel.

In 2010 broeden er 540 lepelaarparen op Texel. In 2009 waren dat 397 paren en het jaar ervoor 370 paren. Staatsbosbeheer heeft de lepelaars geteld aan de hand van luchtfoto’s. De locaties liggen namelijk in het moeras en zijn zonder te veel verstoring niet te benaderen. Het totaal aantal lepelaars in Nederland in 2009 was volgens de werkgroep 2236 paar.



Uitkijkpunt Mokweg
Lepelaars zijn op Texel goed te bekijken vanaf het uitkijkpunt aan de Mokweg, het merendeel van de in De Geul broedende lepelaars zit daar in de buurt. Aan- en afvliegende vogels, vooral ouders met voedsel zijn er goed te zien. De lepelaars zoeken voedsel in sloten op Texel en de Kop van Noord-Holland. In de sloten vangen ze vooral driedoornige stekelbaarsjes. Daarnaast gaan ze op het Wad op jacht naar garnalen.

Zeearend en meer

Op vrijdag 6 augustus j.l. ben ik samen met Ronald Kamphuis afgereisd naar het voormalig Oost Duitsland. Het betrof een reis van Han Bouwmeester naar de omgeving van Mecklenburg Vorpommern. Deze omgeving staat bekend om de vele roofvogels waaronder de zeearend, de schreeuwarend en rode en zwarte wouwen. Het doel was om de zeearend vanaf de boot te fotograferen. Het weer zat niet geheel mee. Het was behoorlijk bewolkt. Aan de ene kant is dat prettig, je hebt geen last van al te hard licht. Aan de andere kant wil je veel licht aangezien je vliegbeelden maakt en dus snelle sluitertijden wilt. Ik heb er dus voor gekozen om met hoge iso waarden te fotograferen en de 1D MARK III te gebruiken, vanwege zijn snelheid met focussen en snelheid van fotograferen. De zaterdagochtend hebben we een boottocht naar de zeearend gemaakt. De onderstaande foto is daar een resultaat van. Wat een waanzinnig imposante beesten zijn het. Die blik in de ogen: prachtig.



De zaterdagmiddag hebben we besteed aan macrofotografie. We hadden een tip gekregen over een fraai beekdal in de buurt. Hier stikte het van de juffers en libellen. Ook daar hebben we ons prima vermaakt.



Einde van de zaterdagmiddag zijn we nog met een boot het water op geweest om te proberen een wouw vast te leggen, helaas is dat niet gelukt. Dankzij de boottocht hebben we wel kunnen zien hoe fraai de omgeving daar is. De zondagochtend hebben we wederom besteed aan de zeearenden. We kregen de hele familie (de beide ouders met 2 jongen) op bezoek. Het geschreeuw van de jongen om eten was een geweldige ervaring. Alleen de volwassen man kwam de prooi bij de boot ophalen, waarbij eerst de jongen werden gevoed. Daarna deed hij zichzelf tegoed deed aan een maal.In de middag hebben we nog geprobeerd om de schreeuwarend vanuit een schuilhut te fotograferen, maar dat is helaas niet gelukt.

Zondag avond laat waren we terug. Met mooie foto's en een aantal prachtige ervaringen.

Libel

De laatste dagen ben ik een paar keer vroeg op pad gegaan om met het eerste licht wat insecten te fotograferen. Ik hoop dan altijd dat er mist is, want als de zon dan opkomt, kleurt alles heel fraai oranje rood op. De insecten moeten dan nog opwarmen door de dauw en koude nacht om te kunnen vliegen en zijn dan makkelijk te fotograferen . Het valt nog best tegen om een libel te vinden, meestal hangen ze laag in de vegetatie en meestal loop je er zo aan voorbij. Het is dus goed opletten.

De foto rechts is in tegenlicht gemaakt icm mist. De belichting heb ik op -2.o gezet om alleen een silhouet te krijgen van de libel. Ik vind het zelf fraai hoe het licht door de bedauwde vleugels schijnt.

Rechts -Steenrode heidelibel
Onder -Bloedrode heidelibel

Macro avond

De foto van het icarusblauwtje is vanavond gemaakt en heel speciaal voor mij. Lynn, mijn dochter van bijna 6, wilde graag een stuk fietsen. Mama aan het werk, dus dat leek papa een goed idee. Maar wel het aangename met het goede combineren, dus de camera en de macrolens mee. Ik stelde voor om naar de watermolen in Haaksbergen te fietsen en daar een stukje langs de beek te wandelen. Had ze niet zo'n zin in. Dat veranderde toen ik voorstelde om voor elke door haar gevonden vlinder/libel/juffer een dikke kus als beloning in het vooruitzicht te stellen. Ze was ze om. Zo gezegd zo gedaan. We liepen een stukkie langs de beek. Ik had al genoeg juffers gezien, maar nog geen vlinders. Toen riep ze ineens heel enthousiast: papa een vlinder. Een heel kleintje. En ja hoor, mevrouw had een icarusblauwtje gevonden. Papa trots, zij trots. Oh ja, de dikke kus heeft ze gehad. Het is prachtig om je dochter op deze wijze zaken over de natuur te leren. En mooi dat ze het dan oppikt.









Daarnaast ook nog een fraaie juffer vast kunnen leggen. Al met al een geslaagde avond.

Weer terug

Gisteren terug gekomen van een heerlijke vakantie op de Veluwe met mijn gezin. Ons park was gelegen recht tegen over ingang Schaarsbergen Hoge Veluwe dus het was ideaal om af en toe even het park binnen te trekken. De edelherten kun je eigenlijk niet missen als je s`avonds het park in trekt.

De Herten worden daar op een aantal plekken gevoerd en het is dan gewoon wachten totdat ze komen, en het is dan leuk om toch even paar foto`s mee te pikken als er toch bent. Gelukkig was het er niet druk, want eigenlijk is het niet mijn ding om hutje mutje bij elkaar te staan. Mijn gezin, vooral mijn twee dochtertjes vonden het natuurlijk geweldig om deze grote dieren aardig dichtbij te zien. Ik hoopte eigenlijk om een Moeflon te kunnen zien, helaas mocht het niet zo zijn.

Bij een hut zagen we een uitgeslopen libel, waarvan de larve niet goed was los gekomen van het lijfje. De libel bleek een Blauwe Glazenmaker te zijn. Een soort die ik nog niet eerder had gezien.

Het was een heerlijke vakantie waarbij ik niet erg veel tijd in fotografie gestoken heb, de rest van de foto`s moet ik nog uitzoeken.

Poollicht of te wel Noorderlicht

Als er 1 natuurverschijnsel is dat me erg interesseert dan is het poollicht. Ook Noorderlicht genoemd. Helaas wonen we in Nederland op een plek waar je dit fantastisch schouwspel maar zeer zelden kan waarnemen. Echter de komende dagen is er een kleine kans om het waar te nemen. Hieronder een kleine uitleg hoe het ontstaat.

Het poollicht is een lichtverschijnsel in de aardatmosfeer dat bij duisternis kan worden waargenomen. Men ziet het vooral op hoge geografische breedtes en dat betekent dat het verschijnsel vooral 's winters zichtbaar is. Andere namen zijn noorderlicht (aurora borealis) en zuiderlicht (aurora australis). Als het poollicht zich voordoet zien we vaak een lichte gloed of is het licht zichtbaar als bewegende bogen, stralenbundels of gordijnen van licht en heel zelden is het zelfs vlammend. Soms staat aan de noordelijke horizon een boog waaruit de lichtstralen als zoeklichten omhoog schieten.Het poollicht hangt samen met uitbarstingen (protuberansen) op de zon, waarbij grote hoeveelheden geladen deeltjes het heelal ingeslingerd worden. Het aardmagnetisch veld zorgt ervoor dat de deeltjesstroom in de omgeving van de aarde wordt afgebogen en in de buurt van de Noord- en Zuidpool met verhoogde snelheid de atmosfeer binnendringt. De van de zon afkomstige deeltjes bevatten veel energie, die in de bovenste kilometers van de atmosfeer door botsingen wordt overgedragen op zuurstof- en stikstofatomen. Die energie komt uiteindelijk weer vrij en wordt op 80 tot 1000 kilometer hoogte uitgestraald in de vorm van het kleurrijke poollicht.



Rond 1840 ontdekte de Engelse sterrenkundige en militair Sir Edward Sabine (1788 - 1883) dat er een relatie bestaat tussen de activiteit van zonnevlekken en het magnetische veld van de aarde. Sabine onderzocht magnetische stormen, die naalden van kompassen deden afwijken. De wisselingen in het aardmagnetisme traden tegelijkertijd op met noorder- en zuiderlicht. Om dit fenomeen verder te onderzoeken kreeg hij de Engelse regering zover dat zij in 1840 een netwerk van meetstations bouwde. Na analyse van zeer veel meetgegevens ontdekte Sabine dat de magnetische stormen een cyclus hadden van tien tot elf jaar.

De Duitse apotheker en sterrenkundige Samuel Schwabe had sinds 1826 dagelijks het aantal zonnevlekken geregistreerd. Ook hij nam een cyclus waar van tien à elf jaar. Sabine legde hun gegevens naast elkaar en kwam tot de conclusie dat er een verband bestaat tussen zonnevlekken en storingen in het aardmagnetisme.De kans op poollicht is het grootst in jaren met grote activiteit op het oppervlak van de zon. Om de elf jaar maakt de zon zo'n actieve periode door (het laatst in 2000), wat zich uit in een groter aantal zonnevlekken. Wanneer zo'n zonnevlek naar de aarde is gericht kunnen de geladen deeltjes die bij de uitbarsting vrijkomen de aardse atmosfeer bereiken en poollicht veroorzaken. Radiozenders op de kortegolf worden enige uren tevoren ernstig gestoord.

In Nederland wordt jaarlijks op gemiddeld ongeveer zeven dagen poollicht waargenomen, het vaakst in jaren met veel zonneactiviteit.

Geveegd edelhert

Terug van 2 weken vakantie in Doorn. Niet super veel gefotografeerd, maar ben toch een paar daagjes naar de Hoge Veluwe geweest. Dat is vanuit Doorn redelijk kort bij. Mark zat daar vlakbij op de camping, dus we konden mooi met elkaar afspreken. Op het park worden de edelherten op sommige plekken gevoerd. Tja, de mensen die betalen willen toch ook graag dieren in het wild zien, daar betalen ze tenslotte entree geld voor. Of het in deze tijd van het jaar noodzakelijk is, dat is een hele andere discussie, waar de meningen over verdeeld zijn, zoals ik inmiddels heb gemerkt. De onderstaande foto is gemaakt langs de Wildbaanweg in het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Fraai is te zien dat de voorbereidingen voor de bronst in volle gang zijn. Er wordt volop geveegd door de mannen. Het ene hert heeft het gewei al helemaal kaal, de ander is nog niet eens begonnen. Het zijn net mensen wat dat betreft. Hieronder zien jullie het resultaat van het vegen als het mannetje ongeveer halverwege is. De vellen hangen er letterlijk helemaal bij.